سلام

مــــــنم يه تقويم پر از زمستون

چــــــله نشين دلي درب داغون

ســــــــال کبيسمو شگون ندارم

از هـيچ کسي خاطره اي ندارم

جز يه نفر که درب و داغونم کرد

بره بـــــــــودم گـرگ بيابونم کرد

امـــــا دلـــــم تــــو غربت بيابون

از راهـــــي که رفته نشد پشيمون

دل اي دل ديـــــــوونه

کـــــي قدرتو مي دونه

بــرو فکر خودت باش

پــــر از گرگ زمونه

ـــــــــباز منتظر نشستي

آب مي شي دستي دستي

تـــــــو هم بايد مثل اون

دلــــش رو مي شکستي